What would Coco do?
Tentoonstelling in de foyer
De voorstelling Coco Chanel gaat in de kern gaat over creatie en maakdrift. Daarom nodigde Ulrike Quade Company een aantal jonge, kritische designers en denkers uit voor het Bright Young Minds weekend. Tijdens een 24-uurs workshop vroeg ze het onmogelijke van een perfectionistische groep ontwerpers: in het tijdsbestek van een paar uur met ontwerpen en schetsen te reageren op Coco Chanel in relatie tot mode, kunst, identiteit en markt.
In de foyer van het theater exposeert Ulrike Quade Company het resultaat van deze ontmoetingen. De tentoonstelling ‘What would Coco do?’ onderzoekt de rol van mode en design vandaag de dag in de samenleving. Met werk van: VOL, De Transketeers, Liesje Knobel, Isabelle Griffioen, Suzanne van Heerde, Ellen Algera, Daniëlle Hooijmans, Nick Rosenboom en Shayna Schapp.
Preview
Bekijk een aantal van de geëxposeerde werken
Bright Young Minds
Liesje Knobel – is scenograaf en buigt zich over alle beeldende middelen in een voorstelling: decor, kostuums en licht. In haar beelden creëert ze graag een afstand tussen wat is en wat zou kunnen zijn, om zo het streven en het falen van de mens ten tonele te laten verschijnen. Liesje heeft naast haar bijdrage van de spiegel ook het grafisch ontwerp voor de hele expositie gemaakt en ism Pieter Verhoeven het ruimtelijk ontwerp verzorgd. – http://liesjeknobel.nl.
De Transketeers – bestaan uit Bart Peters, Jonah Lamers en Chris Rijksen. Zij vormen een videocollectief dat via film bewustzijn creëert over (trans-)genderidentiteit. Ze vertellen ongehoorde en ongeziene verhalen op originele en verrassende manieren. Voor What would Coco do? realiseerden ze tijdens de workshop een serie korte items geïnspireerd op het leven en werk van Coco Chanel. Over creativiteit en creëren, over identiteit en positie, over gender, over branding en over opportunisme. Maak met deze video’s nader kennis met de deelnemers van What would Coco do? – https://transketeers.com
VOL – ontwierp voor What would Codo do? ‘The bald and the beautiful’. Toen we spraken over Coco’s leven en invloed, rees de vraag: Wie heeft er vandaag de dag bevrijding nodig? Zoals Coco het vrouwenlijf bevrijdde van het korset en de onpraktische dameskleding van haar tijd. Wellicht is het nu tijd voor het mannenlijf om vele gradaties van mannelijkheid voorbij ‘de norm’ te kunnen uitdrukken. In reactie op deze gedachte startte VOL de ontwikkeling van lederen accessoires waarmee mannen lichaamsdelen kunnen accentueren en vieren, die normaal gesproken tot schaamte of kwetsbaarheid leiden. Het resultaat was dit petje voor kalende mannen.
Volatiel is dat wat instabiel en onvoorspelbaar is en wat waarschijnlijk zal veranderen, om zo plotseling iets volledig anders te worden dan daarvoor. Het volatiele object nodigt uit om het te ‘hacken’ of aan te passen. VOL wil volatiele objecten benutten – door unisex, duurzame, bevlekbare, vormonvaste en uitwisselbare kledingstukken te creëren – om zo iedereen die ze draagt in hun kracht te zetten. – http://vol-objects.com
Isabelle Griffioen – heeft een achtergrond in mode en reclame. Design en communicatie kunnen een grote emotionele rijkdom voortbrengen bij wie ermee in aanraking komt. Isabelle’s werk kenmerkt zich door thema’s als inclusiviteit en het omverwerpen van sociale constructies en geldende waarheden, steeds met een praktische inslag.
Ellen Algera – is filosoof, mediawetenschapper en antropoloog. Ze begaf zich als denker tussen de makers en haar poster is een brede weerslag van wat er in het weekend over ter tafel is gekomen. Het begrip mode bleek op verschillende manieren een uitdagend en problematisch concept om je kritisch en creatief toe te verhouden. Waar houdt de kunst op en begint de markt? Wanneer bevrijdt mode en wanneer houdt het ons in de greep? Wat vraagt het van ontwerpers om zich creatief en integer tot deze problemen verhouden?
Nick Rosenboom – is designer en grafisch ontwerper met een achtergrond in mode. Hij is verantwoordelijk voor de visuele identiteit van een parfummerk. Over zijn ontwerp zegt hij: ‘Hacking value’, ‘Who needs liberation, and why?’ en ‘Stategic identity’, drie thema’s die werden geformuleerd tijdens de Bright Young Minds bijeenkomst. ‘Passion Goes, Boredom Remains’ is een voorbeeld van de gevleugelde uitspraken waar Coco Chanel als persoon mede bekend om stond en kan gezien worden als reactie op de drie geformuleerde thema’s. Het klinkt als een tegeltjeswijsheid, maar, in tegenstelling tot het gebruikelijke cliché, een die je aan het denken zet. De quote is weergegeven in het lettertype van het Chanel logo, ingekleurd met de hand en verzakt in de oorspronkelijke omlijning. De collage is opgebouwd uit intuïtief gekozen beelden uit een recent modetijdschrift. Mode: de andere taal die Coco Chanel zo vloeiend sprak. Het recente nummer maakt een vertaalslag naar de huidige tijd. De gespiegelde C’s uit het logo en de tweedeling tussen verveling en passie vormden het verdere uitgangspunt voor het beeld. – http://nickrosenboom.com
Suzanne van Heerde – is social media consultant voor modemerken en -ontwerpers. Ze maakt gebruik van storytelling rond producten, merken en (online) makersidentiteiten. Voor What would Coco do? maakte ze een screenshot van een beeld dat ze volledig op haar smartphone creëerde, bestaande uit gemanipuleerde emoticons, een techniek die ze vaker hanteert in haar branding. – http://suzannejacobine.com
Shayna Schapp – is geportretteerd in één van de items van The Transketeers. Ze is als beeldend kunstenaar onaflatend geïnspireerd door het vermogen van creatieve processen om daadwerkelijke sociale en identiteitsgerelateerde transformaties op gang te kunnen brengen. Als docent Interactive/Media/Design aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst wijst ze jonge ontwerpers op dit potentieel, en maakt ze hen tegelijkertijd bewust van de sociale verantwoordelijkheden van designers. What would Coco do? stond voor haar in het teken van de paradox tussen kwetsbaarheid van de maker en het kapitalistisch systeem.
Daniëlle Hooijmans – beweegt zich tussen beeldende kunst, (theater-)vormgeving en performance art. “Ik word gedreven door mijn fascinatie voor menselijk gedrag, ik vind het heel interessant om mensen te observeren en te kopiëren. Hoe mensen hysterisch worden, in patronen gaan bewegen, opvallend tikken onder de tafel en zichzelf totaal kunnen verliezen. Afwijkend gedrag, gedrag dat ontstaan is vanuit extreme situaties. Een beperking waarmee je opnieuw moet leren omgaan”. Voor What would Coco do? bewerkte Daniëlle een filmstill van haar dansfilm La Femme n’Existe Pas, die poogt van binnenuit de vrouwelijke seksualiteit en identiteit vorm te geven en uit te drukken. – http://daniellehooijmans.nl
