Trots op recensie Theaterkrant
★★★★★ Vijf sterren! Vijf! Wat zijn we trots op deze recensie van Loek Zonneveld in de Theaterkrant met als kop “Een niet in woorden te vangen toveren.”
“Al in de eerste scènes zien we een soort verval dat alleen op het toneel kan en ook alleen met de incomplete lichamen die we ‘poppen’ noemen. Ergens in dat begin wordt het kakelend hoofd van modekoningin Coco Chanel al pratend door poppenspelers van haar romp gescheiden en in een designhandtasje gepropt, waarna op de romp een rebbelende schedel wordt geplaatst.
Nee, een van A tot Z biografie van modemythe en parfumicoon Coco Chanel is deze voorstelling bepaald niet. Om zoiets zelfs opzichtig te vermijden is de vertelling van Ulrike Quade en de Noor Jo Strømgren bewust schetsmatig gehouden en bijna een stripverhaal geworden, een dance macabre op de muziek van een klankbeeld door Strijbos & Van Rijswijk.
De scenografie is een grote open doos met doorwaadbare ‘wanden’ van witte draden. Door de achterwand schitteren witte meubels. Er is een donkere vloer die wel van marmer lijkt. Die vloer wordt permanent in tweëen gedeeld middels een aan touwen hangende ‘wand’ van stof, aan de ene zijde pluizig wit, aan de andere kant donkerrood. Er is een clair-obscur-belichting voorzien die het geheel iets griezeligs geeft.”
